آندری تارکوفسکی در هنگام تحصیل دو فیلم کوتاه ساخت: در سال 1959 “امروز مرخصی در کار نیست.” (There Will Be No Leave Today) و در سال 1960، فیلم “غلتک و ویلن” (The Steamroller and the Violin) را که پایان نامه تحصیلی‌اش بود؛ این فیلم که فیلم‌نامه‌اش را با آندری کونچالفسکی (Andrei Konchalovsky) نوشت در جشنواره “فیلم نیویورک” در سال 1961 برنده جایزه شد.

فیلم “غلتک و ویلن” درباره رفاقتی است که میان یک راننده غلتک خشن و پسربچه ویولونیست نحیفی ایجاد می‌شود و پسرک را از دنیای کوچک، راحت ولی خفقان آور به دنیایی وسیع تر و پرمشقت رهنمون می‌کند. داستان به شکل خلاقانه‌ای از دید پسربچه با «استفاده استادانه از نور ملایم و… تغییر ماهرانه فضا» دیده می‌شود.

 

با توجه به اینکه آندری تارکوفسکی شخصیتی خاص در دنیای سینما دارد شاید برای بسیاری از طرفدارانش لیست فیلم های مورد علاقه وی جالب باشد. فیلم های «روشنایی های شهر» چارلی چاپلین، «Mouchette» روبر برسون، «خاطرات یک کشیش روستایی» روبر برسون، «Nazarín» لوییس بونوئل، «پرسونا» اینگمار برگمان، «هفت سامورایی» آکیرا کوروساوا، «اوگتسو مونوگاتاری» کنجی میزوگوچی، «نور زمستانی» اینگمار برگمان، «توت فرنگی های وحشی» اینگمار برگمان، «زنی در ریگ روان» هیروشی تشیگاهارا از فیلم های مورد علاقه آندری تارکوفسکی می باشند.

بسیاری از منتقدان آندری تارکوفسکی را پس از سرگئی آیزنشتاین بهترین سینماگر شوروی می دانند. نقطه عطف کارنامه سینمایی تارکوفسکی شاید به نگاه خاص او برگردد. می توان گفت این کارگردان بزرگ با نگاهی ادبی به فیلمسازی سینمای شاعرانه را رنگ و بوی تازه ای بخشید و فیلمسازان مطرح بسیاری پس از او با تأثیرپذیری از تارکوفسکی وارد سینما شدند. نگاه تلخ و شاعرانه آندری تارکوفسکی به دنیا که شاید تأثیرگرفته از جنگ جهانی دوم است نگاهی منحصر به فرد است که با هیچ یک از قراردادهای سینمای کلاسیک همخوانی ندارد اما جدا از سینما نیز محسوب نمی شود. فیلم های آندری تارکوفسکی گستردگی رسانه سینما را نشان می دهد و سینمایی منحصر به تارکوفسکی را معرفی می کند.

آندری تارکوفسکی اگرچه تنها هفت فیلم بلند ساخت اما کارنامه سینمایی‌اش سرشار از جوایز و افتخارات سینمایی است که کسب جوایز از جشنواره‏های “کن”، “بافتا” و “ونیز” تنها بخشی از آنهاست.

 

 

-“کودکی ایوان” (Ivan’s Childhood) محصول سال 1962، برنده جایزه “شیر طلایی” از “جشنواره ونیز” و جایزه بزرگ جشنواره “سانفرانسیسکو”

-“آندری روبلف” (Andrei Rublev) محصول سال 1965، برنده جایزه ویژه منتقدان جشنواره “کن”

-“سولاریس” (Solaris) محصول سال 1972، برنده جایزه هیأت‌ داوران و فدراسیون بین المللی منتقدان فیلم جشنواره “کن”

-“آینه” (The Mirror) محصول سال 1974

-“استاکر” (Stalker) محصول سال 1979، برنده جایزه بهترین فیلم معنوی جشنواره “کن”

-“نوستالژیا” (Nostalghia) محصول سال 1983، برنده جایزه هیأت‌ داوران، فدراسیون بین المللی منتقدین فیلم و برنده جایزه بهترین فیلم معنوی جشنواره “کن”

-“ایثار” (Sacrifice) محصول سال 1986، برنده جایزه بهترین فیلم معنوی، جایزه فدراسیون بین‌المللی منتقدین فیلم جشنواره “کن” و برنده جایزه “بافتا” بهترین فیلم خارجی در سال 1988

 

-“سفر در زمان” (Voyage in Time) محصول سال 1979

 

-“آدمکش ها” (The Killers) محصول سال 1958

-“امروز مرخصی در کار نیست” (There Will Be No Leave Today) محصول سال 1959

-“غلتک و ویولن” (The Steamroller and the Violin) محصول سال 1961، برنده جایزه در جشنواره “نیویورک”

 

-“هملت” (در مسکو)، 1977

-“بوریس گودونف” (در لندن)، 1983