لوچیانو پاواروتی( Luciano Pavarotti ) یکی از مشهورترین خوانندگان اپرا در جهان در ۲۱ اکتبر ۱۹۳۵ در شهر مودنا متولد شد.
در چهار سالگی لوچیانو پاواروتی روی میز آشپزخانه میرفت و آوازهای کودکانه سر میداد؛ فامیل او از این کارش بسیار لذت میبردند. نخستین مخاطبانش پدر، مادر، مادربزرگ و عمهاش بودند. پدرش نانوا بود، اما صدای زیبایی داشت و در گروه کر «روسینی» شهر مادنا آواز میخواند. مادرش آدلا، کارگر کارخانه دخانیات بود و لوچیانو پاواروتی معمولا وقتش را با مادربزرگ میگذراند.
در کودکی به فوتبال بیش از موسیقی علاقهمند بود و به دلیل عضویت در تیم فوتبال مودنا به شهرتی محلی دست پیدا کرد.
لوچیانو پاواروتی برای اولین بار در گروه کر شهر مودنا به همراه پدرش آواز خواند، پدر پاواروتی بسیار علاقهمند به اوپرا بود و خود نیز به عنوان یک خواننده آماتور اوپرا آواز میخواند و جوایزی نیز دریافت کرده بود.
پس از آنکه گروه کر مردان روسینی در یک رقابت بینالمللی موفق به کسب جایزه شد، لوچیانو پاواروتی تصمیم گرفت تمام وقت خود را صرف موسیقی کند.
از سال ۱۹۷۰ لوچیانو پاواروتی حضور گستردهای در سالنهای مشهور سراسر جهان پیدا کرد. گرچه در ابتدا تخصص وی اجرای نقشهای تند و تیز و سبکی چون الوینو در خوابگرد بود، اما بعدها توانایی اجرای نقشهای سنگین تر مانند ریکاردو در اپرای یک بالماسکه اثر وردیا کاوارادوسی در توسکای پوچینی را پیدا کرد. همچنین وی کنسرتها و نمایشهای بیشماری را از جمله در استادیومهای چندین هزار نفری اجرا کرد. به عنوان مثال اجرای نقش دوک مانتوا از اپرای ریگولتوی وردی با حضور ۲۰۰ هزار نفری مردم در پارک مرکزی نیویورک. لوچیانو پاواروتی امیدوار بود به این وسیله اپرا را به مردمی که تا کنون چیزی از آن نمیدانستند، بیشتر معرفی کند و آنها را با این سبک موسیقی آشتی دهد.
دهههای ۸۰ و ۹۰ میلادی برای لوچیانو پاواروتی درخشش زیادی به همراه داشت. سال ۱۹۹۰ با پیوستن به «جو کاریراس» و «پلاسیدو دومینگو» مثلث تنور را تشکیل داد. کنسرت آنها همزمان با جام جهانی فوتبال درخشش زیادی داشت و باعث خشنودی ستارههای سهگانه آواز شد، بهطوریکه آنها تصمیم گرفتند در جام جهانی بعدی همین تجربه را تکرار کنند و سرانجام در سال ۱۹۹۴ در لسآنجلس به وعدهشان عمل کردند.
لوچیانو پاواروتی در گروهی به نام «پاواروتی و دوستان» که در آن خوانندگان مشهور بینالمللی پاپ دنیا از جمله برایان آدامز، آناستازیا، سلین دیون، التون جان، اریک کلاپتون و استینگ و بسیاری دیگر، به او ملحق شده بودند، کنسرتهای خیرخواهانهٔ زیادی جهت کمک به کودکان جنگزده اجرا کرد.
لوچیانو پاواروتی در ۱۳ مارس ۲۰۰۴ در سالن متروپولین نیویورک با اجرای آخرین برنامهاش از دنیای اپرا خداحافظی کرد.
لوچیانو پاواروتی در طول زندگی حرفه ای خود شاگردانی را تربیت کرد که از آن جمله ماریو تقدسی خوانندهی برجستهی ایرانی است که سالها در محضر این استاد موسیقی تحصیل می کرد.
لوچیانو پاواروتی که از سال ۲۰۰۶ به خاطر سرطان لوزالمعده تحت درمان قرار داشت سرانجام پس از ۷۱ سال عمر ودر روز ۶ سپتامبر ۲۰۰۷ در زادگاهش مودنا و در حالی که تمامی اعضای خانواده و بسیاری از دوستانش بر بالینش بودند، درگذشت.
لوچیانو پاواروتی یکبار با قاطعیت احساس عمیقش را چنین بیان کرد:
«من فکر میکنم وقتی یک زندگی صرف موسیقی میشود، آن زندگی به زیبایی سپری شده است. این چیزی است که من زندگیام را به خاطرش وقف کردهام.»
لوچیانو پاواروتی
منابع : ویکی پدیا / همشهری آنلاین / ملودی / نگاهی نو / موسیقی ایرانیان