اریک فروم ( Erich Fromm ) در 23 مارس 1900 در فرانكفورت آلمان به دنيا آمد. وى روانشناسى، جامعه شناسى و فلسفه را در دانشگاه فرانكفورت و هايدلبرگ آموخت. اين روانكاو و فيلسوف اجتماعى پس از دريافت دكتراى خود در سال 1922م از دانشگاه هايدلبرگ، در مؤسسه روانكاوى برلين كار خود را به عنوان روانكاوى كه شاگرد و پيرو زيگموند فرويد است شروع كرد.
اریک فروم در سال 1930م به مكتب فرانكفورت راه يافت و در مؤسسه تحقيقات اجتماعى برلين در كنار انديشمندانى، همچون ماكس هوركهايمر ، تئودور اريك آدورنو و هربرت ماركوزه قرار گرفت، هر چند پس از مدتى، از اين مكتب فاصله گرفت و از منتقدان زیگموند فروید شد. تلاش اریک فروم براى اجراى يافته هايش روى بيماران، از سال 1926م شروع شد. اریک فروم در فاصله سالهاى 1930ـ1935م به همكارى با مجله تحقيقات اجتماعى (Fur Sozial Forschung Zeitschrift) كه توسط مؤسسه تحقيقات اجتماعى فرانكفورت منتشر مىشد، پرداخت. وى در سالهاى بعد به عنوان عضو هيئت علمى دانشگاه كلمبيا در شهر نيويورك ، دانشكده كالج بنينگتون در ورمونت ، دانشگاه مكزيك و دانشگاه ايالتى ميشيگان نيز تدريس كرد
اریک فروم در آثارش كوشيد تا ارتباط متقابل روانشناسى و جامعه را شرح دهد و معتقد بود كه با به كار بستن اصول روانكاوى به عنوان علاج مشكلات و بيمارىهاى فرهنگى بشر، راهى به سوى تحقّق جامعه اى معقول و متعادل از لحاظ روانى خواهد يافت.
سرانجام اریک فروم در 18 مارس 1980م براثر حمله قلبى در سوئيس درگذشت.
برخى از مهمترين كتابهاى وى به ترتيب تاريخ انتشار آنها به زبان اصلى عبارتند از:
گريز از آزادى، ترجمه عزتاللّه فولادوند (1941م)؛
انسان براى خويشتن، پژوهشى در روانشناسى اخلاق،ترجمه اكبر تبريزى (1947م)؛
روانكاوى و دين، ترجمه آرسن نظريان (1950م)؛
جامعه سالم، ترجمه اكبر تبريزى (1955م)؛
سرشت راستين انسان (نام اصلى: برداشت ماركس از انسان)، ترجمه فيروز جاويد(1961م)؛
شما بايد به خدايان مانيد (1966م)؛
انقلاب اميد: در ريشههاى عوامل غيراومانيستى و اومانيستى جامعه صنعتى، ترجمه مجيدروشنگر (1968م)؛
بحران روانكاوى، ترجمه اكبر تبريزى (1970م)؛
آناتومى ويرانسازى انسان، ترجمه احمد صبورى (1973م)؛
داشتن يا بودن؟، ترجمه اكبر تبريزى (1976م).
اریک فروم
منابع : ویکی پدیا / مقاله بررسى مبانى انسانشناختى ديدگاههاى اريك فروم
