نادر نادرپور فرزند «تقی میرزا» از نوادگان رضاقلی میرزا، فرزند ارشد نادرشاه افشار بود. نادرپور پس از به پایان رساندن دورهٔ متوسطه در دبیرستان ایرانشهر تهران، در سال ۱۳۲۸ برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. در سال ۱۳۳۱ پس از دریافت لیسانس از دانشگاه سوربن پاریس در رشتهٔ زبان و ادبیات فرانسه به تهران بازگشت. وی از سال ۱۳۳۷ به مدت چند سال در وزارت فرهنگ و هنر در مسئولیت‌های مختلف به کار مشغول بود.
نادر نادرپور در سال ۱۳۴۶ در کنار تعدادی از روشنفکران و نویسندگان مشهور در تاسیس کانون نویسندگان ایران نقش داشت و به عنوان یکی از اعضای اولین دوره هیات دبیران کانون انتخاب گردید.
نادرپور سال ۱۳۵۷ به آمریکا رفت و تا پایان عمر در این کشور به سر برد. وی سرانجام در روز جمعه ۲۹ بهمن ۱۳۷۸ در لس‌آنجلس درگذشت.
آثار نادر نادرپور :
- چشم‌ها و دست‌ها (صفی‌علیشاه ۱۳۳۳)
- دختر جام (نیل ۱۳۳۴)
- شعر انگور (نیل ۱۳۳۷)
- سرمهٔ خورشید (تهران ۱۳۳۹)
- اشعار برگزیده (جیبی ۱۳۴۲)
- برگزیدهٔ اشعار (بامداد ۱۳۴۹)
- گیاه و سنگ نه، آتش (مروارید ۱۳۵۰)
- از آسمان تا ریسمان (مروارید ۱۳۵۷)
- شام بازپسین (مروارید ۱۳۵۷)
- صبح دروغین (پاریس ۱۳۶۰)
- خون و خاکستر (۱۳۶۷)
نمونه ای از اشعار نادر نادرپور :
بر شیشه عنکبوت درشت شکستگی
تاری تنیده بود
الماس چشمهای تو بر شیشه خط کشید
و آن شیشه در سکوت درختان شکست و ریخت
چشم تو ماند و ماه
وین هر دو دوختند به چشمان من نگاهبر شیشه عنکبوت درشت شکستگی
تاری تنیده بود
الماس چشمهای تو بر شیشه خط کشید
و آن شیشه در سکوت درختان شکست و ریخت
چشم تو ماند و ماه
وین هر دو دوختند به چشمان من نگاه
