ادیت پیاف
ادیت پیاف اسطوره‌ی آواز فرانسوی و از چهره‌های شاخص این کشور در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ بود.
ادیت پیاف در بدترین خانواده‌ی ممکن و پیاف از پدری فرانسوی و مادری ایتالیایی زاده شد! پدرش آکروبات‌بازی دائم الخمر و ناموفق و مادرش، یک خواننده‌ی خیابانی بدنام و الکلی بود. ادیت هرگز توسط آنها حمایت نشد و در برهه‌ای از خردسالی، نزد مادربزرگش که مدیر خانه‌ای بدنام بود زندگی کرد. برای مدتی هم دچار عفونت چشمی شد و بینایی‌اش را از دست داد.
ادیت پیاف از نه سالگی برای آنکه ممرّ درآمد پدرش باشد، در خیابان‌ها خوانندگی کرد. زندگی نامناسب در خیابان‌ها و شرایط بد اجتماعی‌اش از او زنی مانند مادرش ساخت که در ۱۷ سالگی، دختر کوچکش با نام «مارسلِ» را بر اثر مراقبت بد و مننژیت از دست دهد.
ادیت پیاف در ۲۰ سالگی، خودش هم داشت مسیر پدر و مادرش را می‌رفت که توسط لوپلی کشف شد و برای خوانندگی به کافه‌ای آبرومند رفت که پاتوق هنرمندلن زیادی بود. در آن‌جا به La Môme Piaf شهرت یافت که به معنای گنجشک کوچک بود. این لقب، بخاطر صدای زیبا و قد ۱۴۲ سانتی‌متری‌اش بود.
در دهه ۱۹۴۰ ، ادیت پیاف به ستاره ای مشهور تبدیل شده بود و از طریق شهرتش با افراد مهم و سرشناسی از جمله ژان کوکتو آشنا شد. ژان ترانه برخی از آهنگهای او را نوشت.
ژاک بورژه ، از آهنگسازان و ترانه سرایان بنام فرانسه، از دیگر افراد مهمی بود که به زندگی ادیت پیاف راه یافت و بسیاری از بهترین قطعات او را تنظیم کرد. در سال ۱۹۴۰ ، ادیت پیاف با ایو مونتان آشنا شد و قصد ازدواج با او را داشت که شهرت ناگهانی مونتان او را از این ازدواج پشیمان کرد زیرا او دلش می خواست همواره مشهورتر از همسرش باشد.
در سال ۱۹۴۴ ، ادیت پیاف یکی از مشهورترین آهنگ های خود با نام «La vie en Rose» را اجرا کرد. او که پس از آغاز جنگ جهانی دوم برای مدتی به نیویورک رفته بود، به سختی دلتنگ پاریس بود و با این آهنگ درواقع می خواست به مردم کشورش که در بحبوحه جنگ بودند آرامش ببخشد و به آنها نشان دهد که فکرش با آنهاست.
ادیت پیاف یکی از پرکارترین خوانندگان فرانسه در آن دوران بود. به طوری که سالانه ۷ تا ۸ آهنگ از این خواننده به بازار موسیقی می آمد که حداقل دو تای این آهنگ ها با استقبال جهانی رو به رو می شدند.گفته می شود روزانه چند آهنگساز، شاعر و ترانه سرا به خانه ادیت پیاف می آمدند و کارهایشان را برای او می آوردند تا شاید یکی از این کارها نظر مثبت او را به خود جلب کند.
در سال ۱۹۵۹، ادیت پیاف متوجه شد که به شدت بیمار است. او که سرطان پانکراس داشت، ابتدا سعی می کرد نسبت به بیماری اش بی تفاوت باشد اما به مرور بیماری او را ضعیف و ضعیف تر کرد. ادیت پیاف ، حاضر نبود دست از اجراهای خود بردارد و به کنسرت هایش ادامه می داد تا آن که در یکی از این کنسرت ها روی صحنه غش کرد اما پس از کمی استراحت دوباره به صحنه بازگشت و کنسرت را به اتمام رساند.
ادیت پیاف ، آثار ارزشمند زیادی از خود به‌جا گذاشت و در ۴۷ سالگی، پس از چندین سال دست و پنجه نرم کردن با سرطان پانکراس، در ۱۱ اکتبر ۱۹۶۳ فوت کرد. او در کنار قبر دخترش در گوستان پرلاشز به خاک سپرده‌شد و ده‌ها هزار نفر از طرفدارانش، در مراسم تدفینش شرکت کردند، به‌طوری که آن‌روز در پاریس خیابان‌ها به‌طور کامل بسته‌شدند. چنین چیزی تنها در روز پس از پایان جنگ‌جهانی دوم سابقه داشت.
دو آهنگ « زندگی مانند گل سرخ » و « هیچ پشیمان نیستم » که از مشهورترین آثار ادیت پیاف است، هنوز خوانده و نواخته می‌شود.
ادیت پیاف
Édith Piaf
