جورج برنارد شاو ( George Bernard Shaw ) منتقد و مصلح اجتماعی و نمایش نامه نویس ایرلندی در 1856م، در دوبلین (ایرلند) متولد شد. جورج برنارد شاو یکی از نویسندگان انگلیسی ـ ایرلندی است که آثار ارزنده ای را به ادبیات انگلیسی تقدیم کرده است.

جورج برنارد شاو در چهارده سالگی، ترک تحصیل کرد و در 1876م، همراه مادرش ـ که معلّم موسیقی بود ـ، به انگلستان رفت و در آن جا زندگی ادبی خود را به عنوان داستان نویسی موفّق شروع کرد. در 1895م، به عنوان منتقد تئاتر، برای مجلّه «ساتوردی. ریویو» قلم زد. او به ایبسن، ارادت داشت و به طرفداری از او کتاب «جوهره ایبسن گرایی» را در 1891م نوشت. آرزوهای جورج برنارد شاو ، به عنوان منتقد موسیقی و تأثیر ارادتش به واگنر و ایبسن و ویلیام باتلر، موقعیت وی را به عنوان نمایش نامه نویسی که در تمامی گونه های شناخته شده تئاتر سررشته داشت، تثبیت کرد.

و، همانند ایبسن، تئاتر را وسیله ای برای نجات تماشاگران از خودستایی، دورویی و بی عقلی می دانست.

جورج برنارد شاو از متخصّصان «تئاتر خوش ساخت» به شمار می آمد و تماشاگران را با حرکت و سخن، ترغیب می کرد تا قهرمانان را همچون آدم های شریر و آدم های شریر را همچون قهرمان ببینند.

جورج برنارد شاو این طرح فکری را در نمایش های: سرگرد باربارا، بشر عادی و بشر عالی و اسحله و انسان ،به وضوح نشان داده است. جورج برنارد شاو ، در حرکات و سخنانش پارادُکس (تناقض)های بسیاری به کار می برد تا با توسّل به خودباوری بیننده، قهرمانان خود را مطابق دیدگاه مذهبی و اجتماعی خود بشناساند. جورج برنارد شاو از شوخی، بسیار بهره می گرفت تا از آن، نتیجه ای انتقادی و جدّی بگیرد. نبوغ وی در خدمت اصلاح جامعه بود و حتی اگر در زمانی، حالتی دلقک وار به شخصیت هایش می داد، این، چیزی از جدّی بودنِ نتایجش نمی کاست.

اوّلین نمایش نامه جورج برنارد شاو به نام «خانه مردانِ زنْ مُرده» به طور تحریک آمیزی به مسئله خان سالاری می پردازد.

در 1898م، نمایش «مطبوع و نامطبوع» را با مقدّمه ای تهاجمی درباره سانسور تئاتر منتشر کرد. از نمایش های دیگر او می توان به: کاندیدا، جزیره دیگر، جان بول و معمّای دکتر پیگمالپون اشاره کرد.

جورج برنارد شاو ، در تاریخ نیز آثاری دارد. وی در این آثار، از طریق مقایسه زمان حال و گذشته و ایجاد لحظه های کُمیک (شاد) با قرار دادن شخصیت های تاریخی در زمان حاضر و تکرار عملکرد آنها، به بیان تاریخ می پردازد.

جورج برنارد شاو را چون مولیر، طنزپرداز هوراسی خوانده اند. اعتقاد و اعتماد او به انسان و ایمان به پیروزی خیر بر شر(به وساطت انسان) سبب شده طنزنامه های او آرامبخش و خوش بینانه باشند

جورج برنارد شاو که در1925م جایزه نوبل ادبیات را از آنِ خود ساخت ـ، در دوم نوامبر 1950م، در سنّ 94 سالگی درگذشت.

نمونه ای از جملات جورج برنارد شاو :

• «آزادی یعنی مسئولیت پذیری، برای همین اکثر آدم‌ها از آن وحشت دارند.»
• «علم تنها زمانی خطرناک می‌شود که خیال کند به هدف خود رسیده‌است.»
•  «سکوت بهترین شکل بروز تمسخر است.»
• «در هنگام آتش کدام نقاشی را در موزه ملی نجات خواهم داد؟ البته آنی که به در نزدیک تر است.»
•  «وقتی پلنگی انسانی را می‌کشد به این می‌گویند وحشی‌گری اما وقتی انسانی پلنگی را می‌کشد به آن می‌گویند شکار.»

جورج برنارد شاو

منابع : ویکی پدیا / ایران تئاتر / حدیث زندگی